Personal update: bloedarmoede en operatie Hope

Vandaag leek het me hoog tijd om eens wat bij te praten. Het is namelijk dierendag en normaal doe ik eigenlijk altijd iets met dit thema op mijn blog. Een nail art of een leuke honden-unboxing. Dit jaar niet omdat alles de afgelopen weken een beetje anders liep. Ik praat je graag eventjes bij, vooral over Hope om toch in het dierendag thema te blijven.

Moe, bloedarmoede

Op Instagram was het vrij rustig, ook tijdens onze reis in IJsland heb ik bijna niets geplaatst. Voorafgaand aan de reis was ik erg ziek en moe en de reis zelf kostte me ook onwijs veel energie. (Maar het was wel fantastisch zoals je deze week al een beetje hebt kunnen zien!)
Ik besloot me niet met Instagram bezig te houden, er vrede mee te hebben dat ik niet voor elke dag een artikel vooruit gewerkt had voor mijn blog én volledig te genieten van deze mooie reis.
Eenmaal thuis bleef ik moe en niet fit en na een bloedonderzoek bleek ik weer eens bloedarmoede te hebben, hiervoor slik ik nu dan ook weer staaltabletten. Los van de vermoeidheid heb ik ook weer onwijs veel haarverlies gehad de afgelopen tijd. Gewoon hele plukken die ik verlies, echt iets om droevig van te worden.
Die bloedarmoede blijft om de zoveel tijd terugkeren en ook mijn leverwaarden zijn inmiddels al een jaar verhoogd. Binnenkort gaan we dan ook wéér wat dingen verder onderzoeken maar we wachten eerst het ijzergehalte af.

Operatie, vreemde bult Hope

Op 19 september ontdekte ik een vreemde bult op haar buik. Nu knuffelen we erg veel dus ik was er zeker van dat ze deze nog niet lang had. De dag erna zijn we direct naar de dierenarts gegaan en deze vermoedde een tumor en nam daarom wat samples af. Het had niet de kenmerken van een klassieke vetbult.
Twan en ik gingen bang en verdrietig naar huis en ik liet zo’n beetje al mijn werk vallen.
Een zeer dierbaar familielid strijd tegen kanker en ook bij Mama’s hond Piño hebben ze dit voorjaar kanker geconstateerd, kortom het kwam allemaal nogal hard aan voor ons en ik had eventjes wat tijd nodig.

In de avond werden we al opgebeld met het positieve nieuws dat ze geen afwijkende kankercellen hadden gevonden maar wel ontstekingscellen, bloed en vetcellen. Alles leek erop dat het een soort ontsteking was dus we kregen het advies een tijdje af te wachten.
Dat afwachten zat ons totaal niet lekker en we waren erg bezorgd omdat ze niet met zekerheid kon zeggen dat het geen kanker was.

Het weekend ging voorbij en zondagavond voelde de bult als een hele harde knikker dus we besloten maandag opnieuw naar de dierenarts te gaan. Bij verandering moesten we namelijk terug komen.

Dit keer was Hope haar vaste dierenarts terug van vakantie en zij besloot dat de bult operatief verwijdert moest worden want ook zij vertrouwde het niet.
Een dag later ging ze onder het mes en kreeg ze, naast pijnstilling, tien dagen volledige rust voorgeschreven en moest ik haar de eerste uren lekker warm houden. Ze mocht niet springen, wandelen en spelen. Pfoe! Hope is een erg vrolijk hondje dus dit is op sommige momenten erg lastig.

Zelf ben ik als dit artikel online komt op vakantie met mijn moeder in Turkije, dit stond al maanden gepland. Gelukkig kan Twan op haar passen en zorgt hij dat ze ook nu nog de volledige rust krijgt zodat de wond volledig kan herstellen.

Op 8 oktober horen we eindelijk of het kwaadaardig was en of ze voldoende hebben kunnen verwijderen.
Hele spannende tijden want Hope betekend heel veel voor mij, we zijn eigenlijk nooit een dag zonder elkaar en ze gaat overal mee naartoe.

Toen we het nieuws hoorde was ik druk met de zorg voor Hope. Onze hele benedenverdieping hebben we omgebouwd zodat Hope nergens op kan springen. Onze bank ligt inmiddels verspreid over onze hele woonkamer.

Het vooruit schrijven van voldoende blog berichten voor Beautyill voelde plots even niet als mijn belangrijkste dagtaak. Nee, nu wilde ik er vooral zijn voor Hope en later eventjes tot rust komen op vakantie met mijn moeder.

Maar over enkele dagen ben ik weer terug met nieuwe blogs! Volg je me al op Instagram om op de hoogte te blijven?