Waarom is KonMari zo’n fijne methode om op te ruimen?

De KonMari methode van Marie Kondō is al jarenlang erg populair en de grootste hype is wel voorbij zou je denken. Niets is minder waar want sinds de Netflix serie: Tidying Up with Marie Kondo, is het opruim-virus weer helemaal losgebarsten. Goede timing ook want na de feestdagen krijg je automatisch al lichtelijke ‘tidying up’ kriebels. Maar waarom is KonMari zo’n fijne methode om op te ruimen?

Zelf ben ik totaal niet goed in opruimen, mijn familie zal dan ook lichtelijk verbaasd zijn dat ik met een artikel kom over waarom het zo fijn is. Helen en opruimen is een combinatie waar ze mijn hele leven van gedroomd hebben maar niet meer op durven hopen.
Tijdens het bekijken van de Netflix serie ben ik direct al aan de slag gegaan. De woonkamer, keuken en slaapkamer zijn inmiddels helemaal af. (Hoewel je volgens deze methode niet per kamer maar per categorie werkt kwam dit voor mij toevallig zo uit. De enige vaste plek die elke categorie tot voor kort had, was het deel van ons huis.)

Wat is de KonMari methode

Deze methode bestaat uit twee stappen: weggooien en opbergen. De eerste vraag die je jezelf stelt bij alles wat er in je huis staat is:  ‘does it spark joy?’ (‘geeft mij dit een blij gevoel?’). Zo ja dan mag je het houden en berg je het netjes op, zo nee dan gooi je het weg.

Je ruimt op per categorie en dus niet per kamer. Dit wil zeggen dat bijvoorbeeld al je boeken uiteindelijk één vaste plek krijgen.

Van lades zul je vrolijk gaan worden en doosjes worden je beste vriend. Binnenin je kasten organiseer je ook alles netjes in bijvoorbeeld bakjes en zorg je daarbij dat alles zoveel mogelijk rechtop staat waardoor je in één oogopslag alles kunt zien.
Uiteindelijk zul je wanneer je welke lade of kast dan ook opentrekt gelukkig worden van hetgeen wat je ziet.

Klinkt vrij zweverig maar eigenlijk is het echt iets wat je moet ervaren om te weten dat het lang niet zo zweverig is als het klinkt.

Waarom vond ik opruimen zo moeilijk?

Een antwoord hierop kreeg ik al vrij snel toen ik begon in het lezen van één van haar boeken. Opruimen is iets anders dan opbergen. Klinkt voor vele wellicht logisch maar voor mij ging er een wereld voor me open.
Plots realiseerde ik me dat wanneer mijn ouders me vroegen mijn kamer op te ruimen ik in werkelijkheid enkel bezig was met mijn spullen opbergen. Dat wil zeggen: ik propte alles ‘ongeveer op z’n plek’ ergens in een kast en ik bleef hier elke opruimsessie maar dingen aan toevoegen. Met als gevolg dat mijn kasten overstroomde en ik altijd beweerde te weinig kastruimte te hebben.
Inmiddels heb ik geleerd dat opruimen, spullen wegdoen en filteren, ook enorm belangrijk is. Ergens wist ik dit wel in mijn achterhoofd maar spullen wegdoen vond ik erg moeilijk, het kan tenslotte altijd weer óóit van pas komen.

Welke inzichten gaf deze methode mij?

“Een opgeruimd huis is een opgeruimd hoofd.” Oh wat had ik altijd een hekel aan deze bekende quote. Ik verschuilde me er altijd achter dat dit niet opgaat voor een creatief brein. Maar vreemd genoeg kom ik daar nu toch wel op terug.
De laatste weken ben ik veel aan het opruimen geweest en mijn hoofd voelt een stuk minder ‘vol’. Ook al stop ik er heel wat uurtjes in, ik krijg er juist energie van. Dat terwijl ik tot voor kort altijd dacht dat opruimen enkel energie kostte.
Opruimen kostte me voorheen ook veel energie en was nogal demotiverend. De spullen kon ik niet goed kwijt waardoor ik in mijn achterhoofd al lang blij was als ik het twee weken netjes zou kunnen houden. Opmerkingen van mijn omgeving als: “eens kijken hoe lang je het netjes kunt houden” werkte trouwens ook niet bevordelijk voor mij.

Waarom kan ik dit wel volhouden?

Alles heeft een eigen plekje gekregen en ik heb veel spullen weg kunnen doen die me niet gelukkig maakte.
De belangrijkste vraag die je je keer op keer stelt is: ‘does it spark joy?’ (‘geeft mij dit een blij gevoel?’). Dit vind ik een veel gemakkelijkere vraag dan ‘heb ik dit nog nodig’? Door het stellen van deze vraag kan ik makkelijker spullen wegdoen. Dit creëert ruimte waardoor ik vervolgens de spullen die me gelukkig maken goed kan opbergen.
Het zit hem daarnaast ook een stukje in de manier van opbergen, hoe je je kleding opvouwt en je zoveel mogelijk alles rechtop plaatst in plaats van stapels maakt. De techniek van Marie vind ik ook gewoon erg fijn en rustgevend.

Zelf heb ik van de meeste dingen geen voor-foto’s gemaakt omdat ik geen idee had dat ik er uiteindelijk al wekenlang zoveel plezier aan beleef. (En bang was dat het toch maar weer een wekelijkse bevlieging zou zijn)
Maar sommige onderwerpen moet ik nog opruimen.

Lijkt het je leuk als ik nog wat voor- en na-foto’s met je deel?