My Life In Pictures #98

Heb er een hekel aan om het te laten zien/merken als ik ziek ben maar mocht er een dag geen artikel online komen dan vind ik het ook altijd belangrijk dat jullie weten waarom. Er waren de afgelopen weken gewoon vier (!!) brokken piloten waar ik mee bezig ben geweest! Papa werd geopereerd aan zijn tweede liesbreuk (hier heb ik geen foto’s van gemaakt, sorry Pap!), Piño bezeerde haar poot, Hope was schijnzwanger en mijn niet-meer-verstandskies gaf me een trapje na. Dat en nog veel meer –niet eerder op Instagram verschenen foto’s– laat ik je vandaag weer allemaal zien!

Mijn telefoon begon het steeds meer te begeven na 3,5 (!!) jaar. Wie doet tegenwoordig zo lang met zijn of haar telefoon?! Dus het werd tijd voor een nieuwe en dat betekent dat ik de camera flink uit heb geprobeerd voor je.

Mijn gsm ging voor het eerst mee op pad wandelen met Hope. Terwijl we in de winkel waren om mijn telefoon te kopen ging mijn balpen lekken in de zak van mijn jas, gigantisch blauwe handen had ik toen! Snel afgepoetst voor zover dat kon en ik het eerste wat ik dacht was; gelukkig niet mijn swatch hand. Tijdens deze wandeling dacht ik dus vooral aan de harde wind en hoe ik mijn telefoon vooral niet moest terug stoppen in mijn rechter jaszak.. Ondertussen waaide Hope bijna weg zoals je ziet.

Wat gebeurt daar?! Ik was het niet! Eindelijk heb ik haar een keer op heterdaad kunnen betrappen, normaal doet ze dit alleen wanneer ze alleen thuis is. Maar terwijl ik even boven was hoorde ik rtsss rtss en was ze dus begonnen aan de plaatselijke krant..

Ook probeer ik wat meer te experimenteren met eten, ik ben nogal een slechte eter en ik vind het sneu dat mijn vriend hier ook de dupe van is dus ik probeerde een quinoa salade en het was nog lekker ook! Er kwamen natuurlijk weer de nodige mooie pers pakketjes binnen (bij mijn moeder) en ook ontbeet ik heerlijk bij haar samen met mijn beste vriendinnetje Minke.

Deze foto is niet in scene gezet! Ik zette Hope voor de grap tegen mijn vriend aan, uiteindelijk stond mijn vriend op en liep weg en Hope bleef heerlijk zitten -en miste waarschijnlijk haar flesje bier en afstandsbediening nog…-.

Oefenen! Niets is zo zielig als zo’n lampenkap op een hond z’n hoofd na een operatie. En als alles meezit wordt ze volgende week donderdag ‘geholpen’ dus ik besloot haar pakje alvast aan te doen om te wennen. Dit zat toch heel wat anders als de jasjes en onderbroeken die ze gewend is. Maar nee, Hope keek er totaal niet naar om! Dat scheelt weer stress voor haar als ze dit malle clown pakje aan moet volgende week. We hadden trouwens prima carnaval kunnen vieren!

Piño bezeerde haar pootje en liep enkele dagen op drie poten. Ik schrok me kapot en zat al bijna met haar op de fiets naar de dierenarts. Maar ze kon nog prima de trap af, snoepjes halen en dergelijke. Ook had ze geen pijn en gelukkig loopt ze nu weer op vier poten. Helaas wordt ze toch wat ouder en waarschijnlijk had ze weer een spiertje verrekt.

Samen foto’s maken voor Beautyill!

‘s Avonds de hele huiskamer op zijn kop zetten! Feest!

Naar de kapper! Weer een flink stuk van mijn haren laten knippen zodat het weer gezond is, niet dat iemand het ziet door mijn krullen..
Ook kijk ik een beetje sip omdat ik daarvoor een crematie had van een vriendin van mijn moeder, een hele lieve vrouw wie tevens mijn oudste manicure dametje was!
(Heb de stickers nog op mijn telefoon zitten omdat de hoesjes nog niet binnen zijn 😉 )

Daarna begon het mini drama, Hope begon te piepen. De hond van mijn tante was weleens schijnzwanger en daardoor herkende ik het vrij snel. Al sinds donderdag wilde ze niet meer alleen slapen en was erg onrustig met name ‘s nachts. Zaterdag nacht sliep ik met haar op de bank en besloot haar te observeren. Ze verzamelde al haar speelgoed tegen me aan en vormde duidelijk een nestje. Schijnzwanger dus! De volgende dag trof ik direct maatregelen en vroeg mijn vriend al haar speelgoed op te ruimen terwijl ik met Hope bij mijn moeder ging lunchen. Eenmaal thuis was het wat onwennig maar het gaf haar ook zichtbaar wat meer rust in haar hoofd.
Nu bel ik regelmatig met de dierenarts omdat ze volgende week niet gesteriliseerd mag worden als ze schijnzwanger is. Gelukkig is alles niet erger geworden en slaapt ze de afgelopen nachten ook weer wat beter door, gelukkig!

Maandag moest ik mijn verstandskies laten verwijderen. Hier zag ik al een tijdje tegenop omdat de wortels om mijn zenuw geklemd zaten wat zorgde voor een risico. Het was dus niet een kwestie van eruit trekken of snijden want de kies is er stukje voor stukje uit gebrokkeld.. Elke keer brak hij weer een klein stukje af. Dit vond ik vooral een erg naar gevoel maar voor ik het wist stond ik weer buiten. Mijn oom en tante waren fijn mee gereden en dit alles verliep lekker soepel.

Vooral de avond was speciaal. Tijdens de behandeling had ik een kettinkje van mijn overleden Oma om en de geluk-sok van mijn vader mee, gek iets I know! Van mijn overleden Opa had ik niets mee, ik denk dat hij ‘s avonds wilde laten zien dat hij er ook bij was geweest. Plots ging daar heel elegant en rustig een prachtige witte sierduif op de vensterbank zitten! Mijn Opa was dol op duiven! Hij zat bij de foto van mijn overleden Opa en Oma, de hele avond en nacht! Je gelooft er in of niet, maar mij gaf het op dat moment heel veel steun en een heel fijn gevoel.

De rest van de week schoot het niet zo op. Met mijn niet-meer-kies ging het prima, deze pijn vond ik heel erg goed te doen! Maar ik kreeg enorme hoofdpijn en migraine aanvallen aan de kant waar de kies getrokken is, ook mijn rug en heupen/bekken doen tot op heden nog steeds zeer. Vreemd want je zou zeggen wat heeft je rug met je kies te maken? Het is wel het stuk rug waar ik scoliose heb dus een zwakke plek. Trek om te eten had ik niet echt dus vriendlief heeft zo’n beetje de hele AH leeg gekocht aan toetjes, hier werd ik wel een beetje vrolijk van. Want soep en kwark kon ik echt niet meer zien na 4 dagen!

Voorlopig doen zowel Hope als ik het dus nog maar een beetje rustig aan. Samen kunnen we zo uren slapen op de bank, zie je haar oogjes op de linker foto? Zo lief!

Fijne Valentijn!