Vandaag is het dierendag, vandaar dat ik even geen beauty artikel wil laten zien. Althans geen beauty als in make-up of bodylotion… Want een beauty is ze zeker, mijn hondje Piño!
Daarom wil ik wat foto’s met jullie delen van door de jaren heen. Helaas natuurlijk niet allemaal van spiegelreflex kwaliteit want zeven jaar geleden was ik dolgelukkig met een 3.0 megapixel camera.
De foto hierboven is me erg dierbaar, hier zitten Piño en ik bij mijn vader op schoot. Dit is een van de eerste dagen dat ze bij ons was.
Ikzelf had een vreemde periode met felle kleding, beet mijn nagels tot bloedens toe maar daar draait het vandaag niet om! Het gaat vandaag om de liefde die zo’n mooi beestje je kan geven. De liefde voor dieren!
Ze is altijd een enorm rustige hond geweest, zelfs zo rustig dat we in het begin bang waren dat ze ziek was.
De keren dat ze wel wat uitspookte moesten we daar natuurlijk een foto van maken!
De meeste honden vinden het verschrikkelijk wanneer je ze kleding aantrekt. Pino dus totaal niet! Wel heeft ze zo haar voorkeur want haar regenjas vind ze niet fijn, maar haar winterjas vind ze heerlijk!
Ze vind echt alles goed behalve de eerste keer dat ze loops werd, we hadden alleen een luier in huis en dat vond ze toch niet zo fijn. Later kochten we een honden-loops broekje en dat probeert ze nooit uit te trekken.
Misschien komt het doordat ze zichzelf niet als een hond beschouwd (en stiekem vergeten mijn moeder en ik dat ook zo nu en dan…) en daardoor kleding prima vind.
Afgelopen week wilde ik eventjes in het zonnetje gaan rusten, dus pakte alle tuinkussens en legde er voor Pien twee blauwe kussentjes naast. Nou wie mocht er op de kleine kussentjes? Ik! Ze wil altijd op de grote kussens…
Het is lastig om toe te geven maar ze is dol op mijn moeder. Wanneer ze werken is zit ze de hele dag op haar te wachten. Continue kijkend naar de poort en hopen dat ze komt.
Als het om mijn moeder gaat doet ze de meest gekke dingen om een glimp van haar op te vangen. Zo klom ze op de smalle leuning van de bank met bibberende pootjes om iets te kunnen zien.
Pien is echt een diva en gaat serieus graag op de foto! Ze kan dan echt zitten poseren en geniet van de aandacht.
Veel mensen in mijn omgeving vinden dat we haar teveel verwennen en niet behandelen als een hond. Hier kan ik niet zo goed tegen als ze dat zeggen. Pien is de hele dag bij mij en is gewoon mijn maatje. Er zijn zoveel dieren in de wereld die het enorm slecht hebben, waarom mijn eigen huisdier dan niet lekker verwennen? Ik heb de middelen én de tijd, en bovendien worden zowel Pien als ik er gelukkig van!
Vandaag krijgt ze een lekkere massage, borstel ik haar goed en gaan we lekker ver wandelen!
Vind jij dat je een hond als een hond moet behandelen? Hoe behandel jij je huisdieren?
Besteed je aandacht aan dierendag?
welk ras is het?
Maltezer met een shizu!