Helen is… geslaaaagd!

Vandaag wil ik geweldig nieuws met jullie delen, ik ben namelijk in één keer geslaagd voor mijn rijbewijs!

Dolgelukkig was ik gisteren! Alhoewel dat zeg ik nu, de weken ervoor heb ik in zeer grote spanning geleefd dus gisteren was ik al om zes uur ’s ochtends wakker van de zenuwen. Maar toen het achter de rug was was ik natuurlijk super blij.

Gelukkig ging het erg goed en was ik toch rustig genoeg om een goede rit te rijden. Natuurlijk had ik mijn theorie al gehaald en tijdens de tussentijdse toets had ik vrijstellingen gekregen voor parkeren e.d..

Waarom was ik zo zenuwachtig? Veel mensen halen hun rijbewijs niet de eerste keer dus het was helemaal geen schande geweest als ik het gisteren niet gehaald had. Maar toch was het voor mij persoonlijk zeer belangrijk, ik had mezelf verplicht het in één keer te halen. Wat natuurlijk een stom idee van me was want je bent van zoveel factoren afhankelijk dat het niet volledig aan jou is om te bepalen of je wel of niet slaagt.

De week voor mijn examen kreeg ik een splinternieuwe lesauto, hij was wat kleiner maar totaal anders dan hetgeen wat ik gewend was. De koppeling werkte anders, alles was erg gevoelig en mijn eerste les in de nieuwe auto liet ik hem vaker afslaan dan alle lessen ervoor. Dit zorgde voor een hoop extra spanningen! Ik was zelfs de aller eerste die op examen moest in deze auto! Ik had er totaal geen vertrouwen in en een paar minuten voor het examen vroeg ik nog aan mijn rijinstructeur of we niet gewoon naar huis konden gaan.

Maar gelukkig is dit geen nadeel geweest en heeft mijn rijinstructeur me enorm goed gesteund. Hij kalmeerde me regelmatig wanneer ik hem na het lessen vroeg: “Maar Eugène het komt toch nog wel goed hè?”. Elke week vroeg hij heel lief hoe het met me ging, maar standaard was ik elke donderdag ziek na het lessen omdat het me zo veel energie kostte. Maar als je iets maar graag genoeg wil bereiken dan lukt het, dan kan iedereen het!!

Na het ziek zijn van de afgelopen jaren wilde ik weer iets hebben om trots op te zijn, iets wat ik toch maar mooi bereikt had. En met een big smile kan ik jullie nu vertellen dat dat gelukt is!

Maar ik heb dit niet alleen gedaan, mijn ouders, vriend en vriendinnen hebben me onwijs goed gesteund, sterker nog ik had ze zelfs meegenomen naar mijn examen. Zo was Papa zijn (schone) sok mee, Oma’s trouwring en kettinkje en een hartje van mijn vriend met een amethist eraan. Maar ook mijn lieve vriendinnetje Yvonne had een kaarsje gebrand bij een foto van me voor de raam. Waarom Papa zijn sok weet ik niet meer precies, is iets van mijn middelbare school. Had hem toen per ongelijk bij en alles ging toen goed en sindsdien is het mijn gelukssok.

Wat ook grappig was was dat mijn vader mij als verrassing op kwam halen bij het CBR. Even van tevoren kwam er een lesauto aanrijden waarvan hij dacht dat ik dat was, de auto sloeg af en kwam haperend de oprit opgereden. Waarop Papa zeer teleurgesteld en droevig direct Yvonne belde om te zeggen dat het niks was geworden. Maar godzijdank kwam mijn auto even later vloeiend de parkeerplaats opgereden.

Heb jij ook bijzondere spulletjes die je door moeilijke tijden heen helpen welke je dan graag bij je hebt? Of ben je niet zo bijgelovig..?

Ook leuk om te lezen:

Geef een reactie Reactie annuleren